ประวัติมวยไทย กว่าจะมาเป็นมวยไทยในปัจจุบัน

มวยไทยเป็นศิลปะการต่อสู้ที่มีความสำคัญในประวัติศาสตร์ของชาติไทย เริ่มต้นในสงครามสมัยก่อนโดยใช้ส่วนของร่างกายเป็นอวัยวะในการต่อสู้ที่สามารถทำให้คู่ต่อสู้เจ็บปวดได้ เช่น หมัด ศอก ท้ายเท้า และเข่า ศิลปะนี้เป็นเอกลักษณ์ของคนไทยและมีความสำคัญในการต่อสู้และป้องกันตัวในสงคราม การฝึกซ้อมมวยไทยมีความสำคัญต่อการรับมือกับสถานการณ์ที่ท้าทายในอดีตและมีการสร้างสำนักมวยเพื่อฝึกสอนลูกหลานให้สืบทอดศิลปะนี้ต่อไป

ความเป็นมาประวัติมวยไทย

ประวัติมวยไทยเริ่มต้นจากการอพยพของคนไทยจากมณฑลยูนนานของประเทศจีนมาสู่ประเทศไทยเพื่อค้นหาที่ดินที่เหมาะสมสำหรับการเกษตร ในระหว่างการอพยพนี้ชาวไทยต้องเผชิญกับความท้าทายต่าง ๆ เช่น การโจมตีจากโจรและสัตว์ การรับมือกับสถานการณ์ที่ท้าทายเหล่านี้เป็นเหตุให้มวยไทยเกิดขึ้นเพื่อเพิ่มความสามารถในการป้องกันตัวและการต่อสู้

ในสมัยโบราณ มวยไทยมีการจัดสำนักเรียนและค่ายมวยขึ้นเพื่อฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวให้กับชาวไทย โดยมีครูมวยที่มีความชำนาญในการสอนและเป็นที่เคารพสักการะ การแข่งขันมวยไทยเกิดขึ้นในงานวัดและงานเทศกาลโดยมีการแข่งขันประลองเพื่อชิงรางวัลหรือเดิมพันซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมและประเพณีของชาวไทย

ในเหตุการณ์สำคัญในประวัติศาสตร์ของไทย เช่น การต่อสู้กับพม่า มีการใช้มวยไทยในการกู้ชาติโดยมีนักมวยที่มีชื่อเสียงเข้าร่วมทำหน้าที่ในการป้องกันประเทศ และมีการจัดตั้งหน่วยรบพิเศษซึ่งมีบทบาทสำคัญในการป้องกันประเทศจากการโจมตีของพม่า

นอกจากนี้ มวยไทยยังมีตำนานของนักมวยที่มีฝีมือเยี่ยม มีชื่อเสียงและได้รับความเคารพมากมายและมีบทบาทสำคัญในการสร้างเสริมความเข้มแข็งและเชื่อมั่นในชาติไทยในสมัยก่อนซึ่งช่วยให้มวยไทยเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของวัฒนธรรมไทยอย่างยั่งยืน

มวยไทยในสมัยต่าง ๆ

สมัยกรุงสุโขทัย

ในสมัยกรุงสุโขทัย (ประมาณช่วงระหว่าง พ.ศ. 1781-1918) มวยไทยถือเป็นศาสตร์ชั้นสูงที่เป็นส่วนหนึ่งของหลักสูตรการศึกษาของกษัตริย์เพื่อฝึกให้กษัตริย์มีความกล้าหาญและสมรรถภาพร่างกายดีเยี่ยม เมืองหลวงในยุคนี้คือเมืองสุโขทัยซึ่งต้องเผชิญหน้ากับการขัดแย้งจากเมืองต่าง ๆ ใกล้เคียงและประเทศบ้านเมือง มีการโจมตีเกิดขึ้น ดังนั้นเมืองสุโขทัยจึงมีคำสั่งให้มีการฝึกฝนในกองทัพ รวมถึงการใช้ดาบ หอก และอาวุธอื่น ๆ เพื่อใช้ในการป้องกันตัว การฝึกมวยไทยในช่วงนี้มีประโยชน์มากในการเตรียมพร้อมก่อนเข้ารับราชการทหาร

ในช่วงสงบ การฝึกมวยไทยไม่มีการแบ่งชนชั้นและเป็นกิจกรรมที่ได้รับการยกย่องในสังคม เมื่อบรรดาชายไทยวัยหนุ่มได้รับทักษะการต่อสู้และป้องกันตัว มวยไทยได้เป็นเครื่องมือสำคัญในการพัฒนาสมรรถภาพทางกายและความกล้าหาญ โดยมีศูนย์ฝึกซ้อมแหล่งที่รวมถึงการสอนในวัดโดยพระภิกษุ เมื่อปี พ.ศ. 1818-1860 พ่อขุนรามคำแหงได้เขียนพระพิพากษาตำหรับพิชัยสงครามซึ่งกล่าวถึงมวยไทยเป็นส่วนหนึ่งของทักษะการต่อสู้ที่มีความสำคัญในยุคนั้น

สมัยกรุงศรีอยุธยา

ในสมัยกรุงศรีอยุธยา (ประมาณช่วงระหว่าง พ.ศ. 1893 – 2310) ชาวไทยมีการสนับสนุนและส่งเสริมกีฬาอย่างมวยไทยอย่างมาก โดยมีการพัฒนามวยไทยให้กลายเป็นกีฬาอาชีพและมีค่ายมวยต่าง ๆ เกิดขึ้นมากมาย เป็นการแข่งขันชกมวยในพื้นที่สี่เหลี่ยมจัตุรัสที่ใช้เชือกเส้นเดียวกั้น นักมวยจะใช้ด้ายดิบชุบแป้งหรือน้ำมันดินเพื่อป้องกันมือ การแข่งขันมีกติกาง่าย ๆ ที่ไม่กำหนดขนาดรูปร่างหรืออายุของผู้เข้าแข่งขัน โดยจะต่อสู้จนกว่าฝ่ายใดจะยอมแพ้

ในช่วงระหว่าง พ.ศ. 1988 ถึง 2310 มีการพัฒนาทักษะมวยไทยเพื่อการป้องกันตัวในสงครามระหว่างประเทศไทย พม่า และกัมพูชา นอกจากการฝึกมวยไทยที่มีที่มาจากทหารในพระบรมมหาราชวังแล้ว ยังมีการเรียนรู้ดาบและการต่อสู้ระยะประชิดจากสำนักดาบพุทไธสวรรย์ที่มีการฝึกวิชาดาบและการต่อสู้โดยไม่ใช้อาวุธของทหาร และมีตำนานของนายขนมต้ม ครูมวยชาวอยุธยา ผู้กล้าที่ชกมวยกับชาวพม่าและชนะหลายครั้ง แสดงถึงความเก่งกาจเหี้ยมหาญของมวยไทยในสมัยอยุธยา

ในสมัยของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช (พ.ศ. 2133 – 2147) มวยไทยได้รับความสำคัญอย่างมาก โดยมีการส่งเสริมการฝึกมวยไทยแก่ชาวไทยเพื่อเสริมสร้างความกล้าหาญและความเชื่อมั่นในตนเอง นอกจากนี้ยังมีการแต่งตั้งกองเสือป่าแมวมองเพื่อกอบกู้เอกราชของประเทศไทยจากพม่าในช่วงที่ประเทศอยู่ในสภาวะสงคราม

ในยุคของสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช (พ.ศ. 2147 – 2233) ประเทศไทยเจริญรุ่งเรืองและมีความสงบสุข ทำให้มีโอกาสในการพัฒนาสังคม เศรษฐกิจ และการทหาร โดยมีการสนับสนุนและส่งเสริมกีฬามวยไทยอย่างมาก โดยมีการสร้างสังเวียนมวยและลานดินที่ใช้ในการแข่งขัน เป็นการพัฒนาที่ทำให้มวยไทยเป็นกีฬาที่ได้รับความนิยมและเป็นเครื่องมือสำคัญในการรักษาความสงบสุขของประเทศไทยในยุคนั้น

สมัยกรุงธนบุรี

ในสมัยกรุงธนบุรี (ประมาณช่วงระหว่าง พ.ศ. 2310 – 2325) เมืองไทยอยู่ในช่วงการฟื้นฟูหลังจากการกอบกู้เอกราชของพระเจ้าตากสิน เนื่องจากสภาพการณ์นี้ การฝึกมวยไทยเป็นส่วนสำคัญในการฝึกทหารและการเตรียมการสงคราม ในสมัยนี้ การจัดการแข่งขันมวยไทยในกรุงธนบุรีมักจะไม่มีกฎกติกาเป็นรูปธรรมและไม่มีการกำหนดคะแนน การชกกันจะเป็นไปอย่างเป็นรูปธรรมจนกว่าฝ่ายหนึ่งจะยอมแพ้ การแข่งขันนั้นจัดขึ้นบนสังเวียนหรือลานดินในบริเวณวัด โดยมักจะมีการคาดมงคลและผูกประเจียดเช่นเดิม ในยุคที่พระเจ้าตากสินมหาราชเป็นเจ้าเมืองตาก เขามีทหารเอกที่มีความสามารถด้านมวยไทยอยู่ในแนวหน้าของการทหาร ซึ่งมีชื่อว่า “นายทองดี ฟันขาว” หรือ “จ้อย” ซึ่งเป็นชาวเมืองพิชัย ซึ่งต่อมาเขาได้เป็น “พระยาพิชัยดาบหัก” เจ้าเมืองพิชัย

สมัยกรุงรัตนโกสินทร์

ในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ (ประมาณช่วงระหว่าง พ.ศ. 2325 – ปัจจุบัน) กีฬามวยไทยเป็นที่นิยมอย่างมาก เฉพาะในช่วงเริ่มต้นของรัชกาลที่ 5 เป็นยุคที่มีการศึกษาและฝึกฝนมวยไทยอย่างเต็มที่ โดยมีการจัดการแข่งขันมวยหน้าพระที่นั่งโดยคัดเลือกนักมวยฝีมือมากมายจากทั่วประเทศ และมีการริเริ่มการสอนมวยไทยในโรงเรียน โดยมีการชกมวยถวายหน้าพระที่นั่งเป็นประจำ ในรัชกาลที่ 6 ยังมีการแข่งขันมวยระหว่างชาวไทยกับชาวจีนโพ้นทะเล และการแข่งขันได้เปลี่ยนมาใช้การพันมือด้วยเชือก แต่ในรัชกาลที่ 7 มีการกำหนดกติกาในการชกมวยไทยและมีเวทีมวยมาตรฐานขึ้นเพื่อจัดแข่งขันมวยไทยมาจนถึงปัจจุบัน และคำว่า “มวยไทย” เริ่มมีการใช้ในยุคหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครองเพื่อสอดคล้องกับนโยบายชาตินิยมในรัชกาลที่ 5 โดยมีการกำหนดเวทีมวยมาตรฐานและพระราชบัญญัติมวยไทยถือเป็นเหตุผลสำคัญในการสร้างและรักษาความเชื่อมั่นในกีฬามวยไทยในปัจจุบัน

บทสรุป

มวยไทยเกิดขึ้นในประเทศไทยเโดยมีการพัฒนาและเจริญรุ่งเรืองขึ้นตามระยะเวลาและรัชกาลต่างๆ ซึ่งเป็นกีฬาประจำชาติที่ได้รับความนิยมและความเคารพมากที่สุดในประเทศ มีการกำหนดกฎกติกาและการแข่งขันที่มีความเป็นทางการมากขึ้น และต่อมาได้เริ่มมีการแข่งขันระหว่างประเทศอย่างกว้างขวาง ในปัจจุบันมวยไทยยังคงเป็นกีฬาที่มีความนิยมและเป็นที่รู้จักทั่วโลกด้วยความหลากหลายและความเป็นเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่น่าสนใจของมัน